Midzomer is net achter de rug, dus de zomer is astrologisch gezien ingegaan. Echter, wanneer ik door een regengordijn heen naar buiten kijk en de heen en weer zwiepende bomen zie, is wat mij betreft de zomer ver te zoeken.
Weeralarm, zegt het ene persbericht. “Waarschuwing voor automobilisten” zegt het andere stukje. “Windstoten van 90 km aan de kust”, “Veel overlast door aanhoudende regen”, allemaal kreten die je volgens de standaard vier seizoenen pas minstens over vier maanden zou verwachten. De regeringstop wordt niet voor niets zenuwachtig wanneer het onderwerp op ‘klimaat’ blijft hangen.
Zo zijn we de seizoenen niet gewend
Langzaamaan verandert ons klimaat. Nederland, dat bekend stond als het regenachtige en koude kikkerlandje, wordt steeds warmer en ook steeds natter. Al enkele jaren probeer ik wijs te worden uit de veranderde seizoenen. De duidelijke wisselingen van seizoenen van weleer zijn nog nauwelijks te onderscheiden;
- De lente was aangenaam, bloemen begonnen te bloeien en dieren krijgen jongen.
- Zomer is het hoogtepunt van de zon. Groen en warm.
- Herfst, de bladeren vallen. Alles ziet oranje en geel, de oogst wordt binnengehaald.
- Winter, het is koud. De bomen zijn kaal en er is kans op sneeuw en ijs.
Maar nu de aarde opwarmt zijn ook de seizoenen hun regelmaat kwijt. De lente was ongekend warm en de eerste lammeren liepen aan het eind van de winter al rond. De zomer kwakkelt in het begin qua warmte, er valt veel regen en het lijkt meer alsof de herfst al is begonnen. Begint astrologisch gezien de herfst, dan krijg je tegenwoordig in september nog een aantal snikhete weken waardoor boeren hun oogst na eerst alle regen en nu de hitte weg kunnen gooien, en de winter… wanneer hebben we nog sneeuw en ijs gezien? En als het er al is, dan hebben we gelijk weer een weeralarm te pakken.
Wijs worden uit de seizoenen
Moeder Aarde is van slag en Vader Zon grijpt zijn kans. Komt het evenwicht nog terug? Of zullen we het hiermee moeten doen en zijn de vier seizoenen zoals we ze kenden geschiedenis geworden?
Heksen zijn zich heel bewust van de cycli die de natuur doorloopt en staan daar vaak bewust bij stil. Denk bijvoorbeeld aan maanrituelen tijdens volle maan of donkere maan en het vieren van de acht jaarfeesten. Tijdens de jaarfeesten vieren heksen het begin en het hoogtepunt van elk seizoen: de twee equinoxen, de twee zonnewendes en de vier begindagen van elk seizoen.
- Op 1 of 2 februari vieren heksen Imbolc, het begin van de lente en het einde van de winter.
- Op 21 maart, rond de lente-equinox, zijn de dag en nacht even lang en wordt tijdens Ostara het hoogtepunt van de lente gevierd.
- Op 1 mei begint de zomer, wat tijdens Beltane gevierd wordt.
- Op 21 juni is het Midzomer, de langste dag van het jaar en het hoogtepunt van de zomer.
- Op 1 augustus viert men Lughnasadh, het eerste oogstfeest, wat het einde van de zomer en het begin van de herfst markeert.
- Op 21 september zijn de dag en nacht opnieuw even lang vanwege de herfstequinox, het hoogtepunt van de herfst dat tijdens Mabon wordt gevierd.
- Op 31 oktober of 1 november begint de winter en vieren heksen Samhain.
- Op 21 december is de nacht het langst, is het hoogtepunt van de winter bereikt en viert men Midwinter.
Als je dit zo leest klinkt het misschien helemaal niet logisch, bijvoorbeeld omdat jij pas het gevoel hebt dat het lente is wanneer de eerste vogels hun nestje hebben gebouwd en je geen sjaal en handschoenen meer nodig hebt als je gaat wandelen. Dan voelt het vast gek om op 1 februari in de kou te vieren dat de lente is begonnen! Ik kon vroeger zelf moeilijk begrijpen waarom ik, soms zelfs midden in de sneeuw, het begin van de lente al zou vieren. Daarom ben ik uiteindelijk eens gaan nadenken over hoe ik de seizoenen dan wél ervaar. Dat kun jij ook doen, door voor jezelf op te schrijven welke associaties je bij elke maand hebt en hoe jij de seizoenen beleeft. Daarna kun je kijken hoe dat in verhouding staat met de thema’s van de jaarfeesten en welk moment daarvoor voor jou wél passend is.
Na jaren puzzelen kwam ik tot een verdeling die voor mij logisch aanvoelt. De traditionele data van de jaarfeesten zie ik nu als het begin van een overgangsperiode. In het voorbeeld van Imbolc betekent dat bijvoorbeeld dat 1/2 februari het moment is waarop we de wintertijd afronden en ons klaarmaken voor de lente, in plaats van het begin van de lente zelf al te vieren. Astrologisch gezien begint de lente ook pas tijdens de lente-equinox (die overigens niet altijd op de 21e valt, vaak is de lente-equinox op 20 maart!). Volgens meteorologen begint de lente een paar weken eerder, namelijk op 1 maart. Meteorologisch gezien zijn de drie koudste maanden van het jaar de winter en de drie warmste maanden de zomer, dus is het logisch dat de herfst en de lente daar tussenin zitten. En dan zijn er ook nog landen waarbij de seizoenen worden vastgesteld op basis van de temperatuur. In Finland en Zweden is het bijvoorbeeld pas lente als de gemiddelde temperatuur boven het vriespunt ligt. Dat betekent dus dat het begin van een seizoen daar per jaar, maar ook per deel van het land kan verschillen!
Voel je vrij om de jaarfeesten te vieren wanneer het voor jou goed voelt
Als het voor jou goed voelt om de jaarfeesten op de bovengenoemde data te vieren, dan is dat natuurlijk prima. Dat systeem is in de jaren ’50 door Gerald Gardner en andere heksen uit zijn tijd in het leven geroepen en wordt door veel heksen nog steeds aangehouden. We merken inmiddels alleen steeds meer dat het klimaat is veranderd, waardoor wij de seizoenen nu op een heel andere manier beleven dan men zestig jaar geleden deed. Voel je daarom vrij om je eigen verdeling te zoeken en je jaarfeestviering daarop af te stemmen. Laat je daarin leiden door de seizoen en wat voor jou goed voelt.
