Meer leren over Hekserij? Ontdek mijn gratis trainingen →

De heks in jezelf vinden

Datum: 27 / 09 / 2016

“Hoe zal ik mezelf noemen?” vraag ik mijn moeder. Ik heb zojuist besloten om een website te beginnen en daar hoort een passende naam bij. Praktisch als mijn moeder is, trekt ze direct een boek met godinnennamen uit de kast. Maar hoe mooi de namen ook zijn, ik kan mezelf er niet mee vereenzelvigen.

“Iets Italiaans wil ik. Is er een naam voor een Maangodin, anders dan Diana?” Mijn moeder is een alwetend orakel voor mij. Ze weet overal een antwoord op, maar er is maar één maangodin in het Romeinse pantheon en dat is Diana. Alhoewel ik mij zeer verbonden met haar voel, wil ik niet haar naam dragen. “La Luna?” oppert mijn moeder. “Dat is maan, toch? Wat is het Italiaanse woord voor Godin?” vraag ik dan.

Donkere maanmagie
Lunadea koos ik bij het oprichten van mijn website als naam, inmiddels noemt alleen mijn familie me nog bij mijn geboortenaam

“Dea,” antwoordt ze. We kijken elkaar aan en ik zie dat we dezelfde connectie maken. “La Lunadea,” zegt mijn moeder. “Lunadea,” zeg ik tegelijkertijd. En zo is mijn alterego, mijn pseudoniem, mijn nickname geboren.

DE VOORSPELLING

Mijn kom-uit-de-bezemkast-moment had ik al ver daarvoor. Ik was als kind een gevoelig en dromerig meisje, bang voor de aardmannetjes die ‘s avonds langs mijn raam liepen, bang voor de dingen die ik zag die anderen niet zagen; kleuren om mensen heen, voorspellende dromen, gevoelens van anderen die ik aanvoelde, geesten die mij ‘s nachts uit mijn slaap hielden. Gelukkig was ik niet de enige in de familie met deze gaven. Mijn moeder heeft me nooit ontmoedigd maar wist er te weinig vanaf om me erin te begeleiden. Wanhopig werd ze ervan, want ze kon me niet helpen. Gelukkig was er mijn tante die me leerde dat geesten weggingen als je daarom vroeg, je de aardmannetjes gewoon weg kon sturen, dat dromen symbolische betekenissen hadden, dat ik me kon afsluiten voor andermans gevoelens en dat de kleuren om mensen heen aura’s heten.

Elf was ik toen zij en haar partner in 1992 gingen handfasten. Een mooi symbolisch ritueel waarvan ik me heilig voornam dat ik dat later ook wilde gaan doen, als ik de partner van mijn leven had gevonden. Ik was haar bruidsmeisje en getuige. Daar stond ik dan, met mijn bloemenkrans, naast de hogepriesteres die een mooi wit gewaad droeg, die een – door armbanden rinkelende – hand op mijn schouder legde en zei: “Je bent een bijzonder meisje, jij komt er wel. Over twintig jaar sta jij op deze plek.” En ik geloofde haar, want die droom had ik al gehad, gezien, en herkend.

DE TWEEDE ONTMOETING MET EEN PRIESTER

Acht jaar later, Yule 2001. Samen met een vriendin ga ik naar een open jaarfeestbijeenkomst. We wisten niets af van een coven in onze woonplaats, totdat mijn vriendin een kleine advertentie in de plaatselijke krant zag staan voor een open viering. We besloten de stoute schoenen aan te trekken en te gaan kijken. Deze beslissing zette de toon voor mijn verdere leven. Uiteraard waren we al geïnteresseerd in hekserij, hadden we meerdere boeken gelezen en samen wel eens een ritueeltje gedaan. Maar met het ontmoeten van de hogepriester van een andere coven, die bij het Yuleritueel was, begon mijn daadwerkelijke leerweg in de oude religie.

Yule
In 2001 ging ik voor het eerst naar een open jaarfeestviering, waarbij een Yuleritueel plaatsvond

DE EERSTE COVEN

“Kom eens langs bij mijn coven. Daarin zitten allemaal meiden zoals jij en je zou er heel goed bij passen.” waren de woorden die Mario van Doorn sprak. Twee maanden later zat ik bij hem op de bank. Zeven paar ogen staarden mij aan. Meiden, maar ook jongens. Ik stelde mezelf voor, sprak uit waarom ik daar was, vertelde over mijn gevoel bij hekserij en wat ik van de coven verwachtte. Daarna moest ik even weg zodat zij konden overleggen. Tien minuten later werd ik gefeliciteerd. Ik mocht blijven en voortaan was ik een covenheks in opleiding. Vier jaar heb ik erover gedaan om tot derdegraads heks ingewijd te worden. Drie maanden zwanger van mijn eerste kindje werd ik in november 2006 tot hogepriesteres gewijd. Nog eens vier jaar heeft het geduurd eer ik de stap durfde te zetten om een eigen coven te beginnen, maar nu is het dan toch echt zover. De hogepriesteres had gelijk. 19 jaar geleden.

Link-in-bio-lunadea

Over de auteur

Lunadea – Heks en schrijfster

Hoi, ik ben Lunadea en mijn grootste passie is het delen van kennis over hekserij, zodat ik heksen help om met meer vertrouwen, zelfstandig hun weg te vinden op hun eigen heksenpad.

✰ Als traditionele heks leer ik mensen om hun eigen innerlijke kracht te ontdekken en te leven vanuit oer-wijsheid. Dat doe ik door het geven van online en offline workshops en trainingen. ✰

Misschien vind je deze blogs ook interessant:

Wat is hekserij?

Een heks is één met de natuur Hekserij is een natuurreligie. Dat houdt in dat degenen die zich bezighouden met...