Schrijven is iets bijzonders. Met de komst van het schrift kon de gesproken taal ineens bewaard worden. Het oudste bewaard gebleven schrift is waarschijnlijk het spijkerschrift, gevolgd door hiërogliefen. Schrift is dus al vele duizenden jaren oud. Toch is er over hekserij, naast allerlei mythen en sagen, niet veel terug te vinden. Het meeste dat er is opgeschreven, is opgeschreven door buitenstaanders die de symboliek en gebruiken niet goed kenden en de gebruiken, rituelen en handelingen hoogstwaarschijnlijk anders interpreteerden dan de betekenis die de beoefenaars eraan gaven.
De kracht van het woord
Hekserij is vele honderden en misschien zelfs duizenden jaren een mondeling overgedragen religie en levenswijze geweest. Het bleef binnen de familie. Recepten, spreuken, liederen, alles werd mondeling overgedragen en net zo vaak herhaald totdat het bleef hangen. Zou met de komst van het schrift en het opschrijven van deze mondelinge kennis een magische lading teniet gedaan zijn, vraag ik me ineens af? Soms is het mooier en krachtiger om iets te zeggen dan om het op te schrijven. Schrijven dekt ook niet altijd de lading, aangezien je bij geschreven woorden de emotie niet kunt zien of horen. Vele misverstanden zijn door schrijven en lezen ontstaan. Woorden hebben soms dubbele betekenissen en worden daardoor anders geïnterpreteerd dan bedoeld.
Het doorbreken van geheimhoudingsplicht
De afgelopen zestig jaar zijn er in vogelvlucht heel veel boeken over hekserij uitgegeven. Gardner brak het ijs door er openlijk over te schrijven op een niet-fictieve wijze. Hij heeft er vanuit diverse stromingen heel wat negatieve respons op gekregen, aangezien hij diverse geheimhoudingsplichten heeft doorbroken. Openlijke kennisgeving van rituelen en gebruiken was niet wat ze wilden. Er was -en is- immers niet voor niets een geheimhoudingsplicht. Gardner is ook degene geweest die het Book of Shadows heeft geïntroduceerd zoals we dat nu kennen en zoals het door velen aangehouden wordt.
Schrijven is gemak
Schrijvend in mijn boek vraag ik me steeds weer af of ik alle spreuken en rituelen niet beter kan gaan memoriseren en onthouden dan ze op te schrijven. Schrijven is zoveel gemakkelijker omdat je het dan niet hoeft te onthouden. Het staat toch op schrift en is er steeds weer bij te pakken als je het nodig hebt.
