Er wordt me vaak gevraagd of ik ergens een ritueel voor weet. Meestal antwoord ik dat een ritueel persoonlijk is. Het antwoord op een kwestie moet uit jezelf komen, en niet van een ander. Rituelen worden vaak als uitgebreide toneelvoorstellingen afgeschilderd. Ik denk dat rituelen niet noodzakelijkerwijs uiterlijk vertoon hoeven te zijn. Voor mij zijn rituelen juist die handelingen die rust en antwoord brengen.
Zonder emotie is een ritueel onzin
Rituelen kunnen een symboliek hebben, verbonden zijn met emoties. Omdat die rituelen in de loop der jaren zijn gegroeid, hebben ze voor mij, en in sommige gevallen voor degenen die daarbij aanwezig zijn, betekenis gekregen. Voor een buitenstaander zal het allemaal onzin lijken. Ook voor hen die de symboliek wel kennen!
Een loos ritueel
Dat is overigens ook mijn reactie op “rituelen van anderen met mij als publiek”. Omdat ik de achtergrond, symboliek en de bijbehorende emoties niet ken, is het voor mij een leeg ritueel, een ritueel zonder betekenis. Dat ik er niets bij voel wil natuurlijk niet zeggen dat het voor de uitvoerders een loos ritueel is. Echter, ik merk dat er mensen zijn die rituelen uitvoeren “omdat het moet” en de handelingen uit boekjes halen of klakkeloos van een ervaren persoon overnemen zonder de achtergronden en symboliek te begrijpen. Ik ben van mening dat als je niets “voelt” bij een ritueel, het een loos ritueel is; een ritueel zonder betekenis.
Mijn eigen eerste ritueel
Het allereerste ritueel dat ik zelf uitvoerde was een Imbolcritueel. Ik had me pas een paar maanden verdiept in hekserij en wist niet goed hoe ik een ritueel kon voorbereiden. Op basis van wat ik in boeken had gelezen en de vragen die ik aan andere heksen had gesteld, stelde ik een ritueel samen, van begin tot eind. Ik dacht dat ik me goed had voorbereid, maar was ontzéttend zenuwachtig. Tijdens het ritueel nodigde ik elementenwachters en goden uit, maar toen ik daarbij een aanwezigheid in mijn kamer voelde vond ik dat heel eng! Ik heb hen meteen weer teruggestuurd en deed alle lichten weer aan, ook al had ik nog allerlei andere stappen gepland.
Inmiddels weet ik dat ik toen simpelweg nog niet klaar was voor dit ritueel. Uit deze ervaring heb ik gelukkig wel wijze lessen gehaald. Mijn voorbereiding ging vooral over wát ik zou gaan doen, maar niet over wat ik daarbij wilde bereiken. Ik had de stappen van het ritueel voorbereid, maar er niet aan gedacht om mezelf mentaal en spiritueel voor te bereiden. Ook weet ik nu hoe belangrijk het is om zeker van jezelf te zijn voor je aan een ritueel begint. Uiteindelijk is dat het belangrijkst bij elk ritueel: de intentie waarmee je het uitvoert en het gevoel en de energie die jij er zelf in stopt! Als je wil dat je ritueel succesvol is, moet het vanuit jezelf komen.
Mijn eerste ritueel als toeschouwer
Ook het eerste ritueel dat ik anderen ooit uit zag voeren kan ik me nog heel goed herinneren. Het was Yule 2001 en ik was bij een open viering van een coven. Een vriendin van me had daarover in de krant gelezen en we besloten om erheen te gaan. Ik was heel benieuwd hoe een jaarfeest gevierd wordt en hoe een coven eigenlijk in elkaar steekt. Deze coven organiseerde een Yuleritueel dat de terugkeer van het licht symboliseerde. Echter was het voor mij als bezoeker niet meer dan het aansteken van de kaarsen op de tafels. De essentie voel je pas als je zelf aan het ritueel deelneemt en je er emotioneel bij betrokken bent.
Het ritueel duurde niet veel langer dan een kwartier en zorgde dat ik juist nóg meer vragen had, in plaats van de antwoorden waar ik zo benieuwd naar was. Toch bleek het bezoeken van de viering een belangrijke stap op mijn heksenpad te zijn, want ik ontmoette hier een hogepriester die me uitnodigde om kennis te komen maken bij zijn coven. Hier leerde ik in korte tijd ontzettend veel over rituelen, voornamelijk door ze samen met de andere heksen uit te voeren!
