Het valt me op dat er in de heidense cultuur geen “halleluja-gevoel” aanwezig is, en dat degenen die het wel hebben vreemd aangekeken worden als “zweverig new-age gedrocht”.
Het licht zien
Bij de coming out van christenen zegt men dat iemand “het licht heeft gezien”. Dat wordt gezien als iets feestelijks, iets groots waardoor deuren van mysteriën worden geopend, en dat nog voordat het formeel is gemaakt met een doop of ander ritueel. Mensen zien Jezus, Maria, een andere heilige of god zelf en soms nog een engel, zinken vervolgens vol respect op hun knie en jubelen daarna nog jaren over hun verlichting.
Uit de bezemkast komen
Heksen durven vaak niet te zeggen dat ze hun pad hebben gevonden. Natuurlijk is het in onze cultuur not done om overal rond te schreeuwen dat je “het licht hebt gezien” en heks bent geworden door die ervaring, hoe die er dan ook uit ziet. Hoe die er uit ziet, dat weet ik niet: zelfs op betrekkelijk anonieme heksenfora wordt vooral gezwegen over de religieuze of spirituele ervaring die iemand ertoe heeft aangezet om heks te worden en iets met de god en godin te doen.
Ik ben er van overtuigd dat er mensen zijn die een dergelijke ervaring hebben gehad, omdat religie een algemeen psychisch verschijnsel is en ik me niet kan voorstellen dat het overweldigende “licht zien” alleen iets van het christendom is. En dat is jammer voor de reconstructionisten, want zo werkte het niet bij onze voorouders. Die hadden de ervaringen, ze hadden geen bronnen buiten hun eigen zintuigen en emoties. We kunnen de bronnen die wij over hen hebben ontrafelen tot we een ons wegen, het brengt ons geen stap dichter bij het herbeleven van de ervaringen van de voorouders.
Voor jezelf houden
Het gaat niet om het drinken van genoeg bier en mede, het gaat niet om het uit je hoofd kennen van de Edda’s of om je kennis van de oude talen, uiteindelijk draait het toch om het ervaren. Om je heen kijken en het sublieme van de natuur zien, daarin de krachten van de goden zien en die ervaring omzetten in woorden. Daarbij kunnen kennis, vergelijkingen, en andere stijlbloemen worden gebruikt om dat overweldigende spirituele te vertalen naar iets wat voor anderen begrijpelijk is, zodat die weer kunnen vertellen hetzelfde te hebben ervaren (of niet).
Feitelijk houdt het in dat je cruciale ervaringen met niemand kunt delen, zeker niet als er in je omgeving geen medeheidenen of heksen zijn die je persoonlijk heel goed kent. Je kunt op de meeste fora van alles off topic en anoniem delen, van al je klachten en kwalen tot je echtelijke leven en het leven van je kinderen, je geldzorgen en je politieke verontwaardigingen, maar dus niet je vreugde of blijdschap naar aanleiding van een ervaring die op die fora gewoon heel erg on topic is. Of is het aantal mensen dat van vreugde wordt gevuld bij bepaalde spirituele ervaringen echt op één hand te tellen?
