Ieder jaar is de zomerperiode weer een periode van reflectie en van oogsten wat je eerder hebt gezaaid. Vroeger was dit heel letterlijk, want aan het eind van de zomer was het tijd om het door jou gezaaide graan te oogsten. Veel van ons zullen dat nu niet meer doen, maar zaaien en oogsten doen we nog altijd symbolisch. De plannen die jij eerder in het jaar hebt gemaakt en naartoe hebt gewerkt, hoe gaat het daar nu mee? Kun je de resultaten daarvan al merken?
Op Lughnasadh of Lammas, het eerste oogstfeest dat op 1 augustus wordt gevierd, staan we hierbij stil. Dit is een goed moment om stil te staan bij een aantal vragen: Wat oogst ik? Wat wil ik oogsten en wat moet ik daar nog voor doen? Waar ben ik blij mee? Waar ben ik dankbaar voor? Oogst is durven reflecteren en loslaten. Het is zien wat je hebt, wat je hebt laten groeien en wat je koestert. Daartegenover is het ook doden, afkappen en losscheuren wat niet vruchtbaar blijkt te zijn.
Durf te oogsten en maak je akker kaal
Het eerste oogstfeest is het feest van de landbouwers, zij die de granen lieten groeien die goudgeel wuivend op de akkers stonden te stralen. Tot dit moment. Nu maken zij de akkers kaal en zien de eens zo volle akkers er doods uit. Kijk dichterbij, kijk verder! Het graan is voedsel, en zelfs de gevallen korrels voeden vele wezens. Daarbij ontstaat er ruimte voor iets nieuws. Dus durf te oogsten, wieden en doden. Durf te reflecteren, los te laten en plaats te maken, want ook dat voedt.
Het eerste oogstfeest
Niet iedereen vierde oogstfeesten. Dat deden enkel de landbouwers, en ook alleen als er wat te oogsten viel. Fruittelers vieren de fruitoogst, veetelers vieren slachtfeesten later in het jaar. Tegenwoordig vieren we alles, want zo hoort dat. Zo deed men dat vroeger ook. Zo staat het in de boeken, zo heb je het geleerd, etc. Maar is dat wel zo? Kijk ook hier eens verder. Ingesleten gewoonten en patronen die gegroeid zijn kan je ook loslaten, en dat gaat in deze periode van het jaar een stuk gemakkelijker.
Grote of kleine viering
De zomer is een mooie en zonnige periode vol warmte en dankbaarheid voor wat je hebt. Het is haas een zorgeloze tijd, een tijd van vakantie, vrijheid, vriendschap en liefde.
Lughnasadh kun je groots vieren, zoals op Castlefest, waar men ieder jaar een wickerman (grote pop van stro) opbouwt om ritueel te verbranden met alle offers die bezoekers erin hebben gelegd en aan hebben gehangen. Het is mooi om te zien en bij te wonen, maar toch zijn kleinere vieringen ook heel mooi. Kleiner is intiemer, minder massaal en kan daardoor als betekenisvoller worden ervaren.
De velden in
Lughnasadh is het eerste oogstfeest, dus ben ik op de fiets gestapt en richting de velden gegaan om te kijken en zoeken of ik ergens graan zag staan. Dat was nog niet zo gemakkelijk, omdat in mijn omgeving vooral velden vol koeien en schapen staan. Het is geen landbouwgrond, dus heb ik hier en daar wat graan dat tussen het gras stond geplukt, totdat ik een handvol had, genoeg om er een poppetje van te kunnen maken. Het was mooi om zo gaandeweg bezig te zijn met de essentie van dit jaarfeest; oogsten. Fietsend dwaalden mijn gedachten af naar de vragen die centraal staan bij dit jaarfeest. Plukkend kwamen de antwoorden als vanzelf, die ik weer in mijn graanpop heb verweven. Oogst en antwoorden vormden de pop.
Dank voor de gulle gaven
Omdat ik de pop niet gelijk wilde verbranden, als symbool van de dood van Lugh, heb ik hem boven mijn altaar gehangen. Dat is een andere oude traditie met Lughnasadh om de god en godin te eren voor hun gulle gaven en overvloed in deze tijd van het jaar. Volgend jaar zal deze dan eindigen als offer en zal een andere graanpop de plek innemen.
Meer leren over Lughnasadh?
Beluister dan ook mijn podcasts over het Eerste oogstfeest!
- #9 Het jaarwiel draait
- #10 Het olde wief en de graanmoeder
- #11 Lughnasadh vieren – 10 manieren
En lees mijn blog: 10 tips om Lughnasadh te vieren!
