Iedere niet-westerse cultuur lijkt geboorterituelen te hebben. Me verdiepend in oude culturen, gebruiken en tradities van deze bodem ben ik me ook gaan inlezen op geboorterituelen. September is in zicht, wat betekent dat de negen maanden haast rond zijn. Kleine Viking, Grote Viking en ik bereiden ons voor op een van de grootste levensveranderende gebeurtenissen van ons leven: het ritueel van de geboorte. Maar wat ritueel en oude traditie betreft is het bar slecht gesteld in onze eigen hedendaagse cultuur.
Van ooievaar tot burenlapjes
Er is de ooievaar, die pas door een van de recente koninginnen uit Duitsland hierheen is gehaald. Er is beschuit met muisjes: een stunt van De Ruijter die aan heeft geslagen. Vrijwel het enige dat ik heb gevonden is het al uit de zeventiende eeuw stammende gebruik om na de geboorte vrijwel direct op kraamvisite te gaan. In West-Friesland spijkerde de kersverse vader na de geboorte een lapje aan de deur zodat de buurt wist dat de kleine er was en buren langs konden komen om te proosten op de nieuwe buur.
Maar magische rituelen, tradities en gebruiken ben ik niet tegengekomen. Het burenlapje is het oudste dat ik heb gevonden. En dus keren we in onszelf en bepalen zelf onze rituelen en tradities, doen we wat goed voelt.
De gebruiken die ik tot geboorteritueel heb gemaakt
Tijdens en vlak na de geboorte zullen we offers brengen buiten het erf zodat al het ongewenste buiten blijft. Voorouders worden betrokken bij de geboorte omdat de voorouderlijn zich voortzet. En het voor het eerst noemen van de naam die we hebben gekozen en het doorknippen van de navelstreng, de lichamelijke band tussen mij en de kleine, zijn ook betekenisvolle momenten die we ritueel zullen ondersteunen. Hoe? Dat zal op dat moment vanzelf blijken.