(Eerder in Onkruid verschenen column )
Het bekende harpmelodietje klinkt, wat betekent dat ik een bericht binnen krijg. Daarna piept mijn telefoon nog een paar keer. Verstoord kijk ik op van mijn schrijfwerk en controleer ik de berichten. “Ik ben jou zo dankbaar!” schrijft een enthousiaste cursist, die twee maanden geleden met de jaartraining hekserij is begonnen. “Ik ben door de cursus in mijzelf gaan geloven en ben begonnen mijzelf te ontdoen van twijfel . Ik zie nu in dat ik ook een mens ben en een hoop waard ben. Ik durfde te solliciteren op een baan waar honderden reacties op kwamen en ben aangenomen! Dank je wel!”
Groei in jezelf
Van binnen borrelt een warm gevoel op. Het is fijn om anderen handvatten te kunnen reiken waardoor ze inzicht krijgen en groeien. Innerlijke en spirituele groei is belangrijk om tot de kern van jezelf te komen. Mijn eigen reis was alles behalve makkelijk, maar juist de obstakels, de valkuilen en de enorme spiegels op de weg hebben me gemaakt tot wie ik nu ben. Een gemakkelijke weg is niet dikwijls een leerweg, maar een zijweg. Leerwegen zijn grillig, zodat je gaat nadenken en reflecteren. Na grilligheid komen de zijwegen om op adem te komen.
Opgebloeid maar nooit uitgegroeid
Verkeerde mannen, de verkeerde opleiding, werkloosheid, twee burn-outs, een vechtscheiding en een hoop twijfels later kan ik terugkijken op een roerig verleden. Mijn vertrouwen in een positieve uitkomst hield me op de been. Niets gebeurt zonder reden, het zal wel ergens goed voor zijn, dat hield ik mezelf voor. En hoe meer ik mijn rug rechtte om me er doorheen te worstelen, hoe meer zelfvertrouwen ik kreeg. Ik ben gegroeid, dat zie ik nu ook. Van een verlegen en stil meisje ben ik uitgegroeid tot een zelfverzekerde, krachtige vrouw. Natuurlijk zit dat stille verlegen meisje nog ergens in mij (ik blijf een kat-uit-de-boom-kijker), maar ik durf te spreken, te schrijven, te begeleiden en te gidsen, omdat ik weet wat het mij heeft gebracht en dat anderen ook gun.
