Het weekend staat voor de deur en de ‘fijn weekend-berichtjes’ vliegen over en weer. Weekenden zijn voor velen de twee dagen dat je even niet hoeft te werken en tijd voor jezelf en je gezin hebt. Echter moest er vroeger ook vaak gewoon op zaterdag worden gewerkt en was alleen de zondag, de heilige dag dat men naar de kerk ging, de enige vrije dag in de week. Nu moet je er niet meer aan denken! Zes dagen werken en dan niet van 9 tot 5, maar van 7 tot 7! Dat waren nog eens tijden. Bikkels waren we toen.
De drang naar vrije tijd
Maar tijden veranderen en men wil steeds meer vrije tijd. Zijn we enkel op aarde om te werken? Nee, dat lijkt me niet, maar waarom we er dan wél zijn, is nog steeds het grootste raadsel dat bestaat. Hét raadsel waar nog geen duidelijk antwoord op gevonden is. Willen we het antwoord wel weten? Waarom zou je stil staan bij zulke ingewikkelde vragen als de tijd toch blijft doortikken?
Wat is nuttig?
Weer 5 minuten tijd verdaan aan niets doen. In die 5 minuten had ik al lang dit stukje af kunnen hebben, de kat kunnen aaien, bij kunnen lezen op diverse blogs… Maar ook dat is niet nuttig.
Dan is het nuttiger om iemand te helpen, een luisterend oor te zijn, een schouder om op uit te huilen, een hart onder de riem te zijn. Maar dat zijn idealen die niet haalbaar zijn als er niemand is om voor te zijn. Bovendien wìl de kat graag geaaid worden, en schrijven anderen om gelezen te worden. Dus vanuit dát perspectief wordt de tijd die je daar aan besteedt niet verdaan.
Werken of leven
Werken om te leven of leven om te werken is net zo’n vraag als de bestaanskwestie. Het is een dualiteit die zichzelf staande houdt. Het een kan inmiddels niet meer zonder het ander. Zou de wereld nog zonder de mensheid kunnen?
