Ons Imbolcritueel liep een tikkeltje anders dan gepland.
We zijn met zijn drieën ongeveer vier maanden aan het plannen en regelen geweest om een open Imbolcviering te verzorgen voor iedereen die daar bij wilde zijn. We mochten daarvoor het meditatieveld van Ruigoord gebruiken. Ruigoord is een kunstenaarsdorp midden in de havens en industrie van Amsterdam. Héél apart, zo’n groen stukje land tussen de scheepsterminals en olietankers.
4 februari was het zover: de eerste open jaarfeestviering van Lunadea.nl! De week er voor zijn we nog even wezen kijken hoe het veld er bij lag na een dag regen, maar het viel nog best mee met de drassigheid. Daarna is het enkel nog gaan vriezen, dus vreesden we geen natte voeten meer. Toen het de dag voor de viering ineens ging sneeuwen was dat toch even schrikken: spontaan lag de NS en half rijdend Nederland plat! Toch hebben we de viering gewoon door laten gaan. Die zaterdagochtend werd nog aangekondigd dat de NS weer reed en dat de wegen weer begaanbaar waren. De wegen waren inderdaad weer begaanbaar, maar de NS reed helemaal nog niet goed! Van de 50 mensen die zich hadden aangemeld hadden we vooraf al best wat afmeldingen. Een aantal mensen was ziek en op vrijdagavond kregen we al wat afmeldingen van mensen die het winterweer niet gingen trotseren. Dat was jammer, maar begrijpelijk.
10 centimeter sneeuw
Onderweg naar Ruigoord kreeg ik al sms’jes van Ingrid, een van de mede-organisatoren, om te melden dat ze met de trein was gestrand in Gouda. Ze heeft er 2,5 uur over gedaan om van Den Haag naar Gouda te komen! Toen is ze maar omgedraaid en terug naar huis gegaan. Dat was echt balen, want niet alleen wilden we haar er gewoon graag bij hebben omdat we immers met zijn drieën alles hadden georganiseerd en er vier maanden naar hadden uitgekeken, ze had ook nog eens een derde van alle benodigde spullen bij zich! Dat werd dus improviseren…
Veel bezoekers die tóch van huis waren gegaan waren gestrand in Utrecht. Er reden gewoon helemaal geen treinen meer tussen Utrecht en Amsterdam. Ondertussen waren Elani – de derde organisator – en ik met de auto aangekomen op Ruigoord. Wat zag het terrein er prachtig uit, onder een witte deken en met de schittering van de winterzon erop! We hoefden elkaar enkel aan te kijken om te weten dat we hetzelfde dachten: we waren blij dat we de Imbolcviering door hadden laten gaan. Helaas met minder aanwezigen dan vooraf aangemeld, helaas met mensen die halverwege de reis waren gestrand, maar in onze gedachten waren ook zij bij ons en genoten wij alleen al van de aanblik van de prachtige plek die wij mochten gebruiken voor onze Imbolcviering.
De belofte van de lente
Rond 15:45 uur kwamen de eerste gasten aan. Wij waren nog druk bezig met de aankleding van het terrein; lintjes in de struiken en bomen, een klein altaartje aan de voet van het groepje berkenboompjes in het midden van het veld, fakkels in een cirkel om het veld, windlichtjes in de bomen en struiken en een vuur in de vuurkorf in het midden van de cirkel. Toen er rond 16:15 uur al wat meer mensen waren zijn we begonnen door het verwelkomen van alle gasten, het trekken van de cirkel, het uitnodigen van de wachters/heersers van de windrichtingen en Brighid als godin van dit jaarfeest. Daarna legde Elani uit wat we gingen doen: Imbolc vieren door middel van een heel oud Keltisch gebruik, het wekken van de Oerslang. De slang is één van de dieren die in koude streken een winterslaap houdt. Als je aan het einde van de winter de slang weer ziet, betekent dat dat de lente eraan komt. Zodoende word er met Imbolc (de belofte van de lente) hard gezongen, gedanst en gestampt om de Oerslang, die tussen de wortels van de levensboom slaapt, alvast te wekken.
Weer warm worden met zonnemelk
Ik had thuis zonnemelk gemaakt: warme melk met honing en kaneel. (Warme) melk met honing is een heel oud offerande en we vonden het wel passend bij Imbolc: melk voor vruchtbaarheid, honing zo geel als de zon en daar hebben we het echte zonnekruid kaneel aan toegevoegd. Dat smaakte erg lekker! Na het vertellen van het verhaal van de Oerslang hebben we de schaal met zonnemelk erbij gepakt. Iedereen moest een beker meenemen en mocht met zijn/haar beker een beetje melk pakken. Ondertussen maakte Elani een poort in de cirkel. We vroegen iedereen om buiten de cirkel de melk te offeren aan de landgeesten. Zij zijn de heersers van de plek die we gebruikten. Hen moet je eren, een offer brengen en om toestemming vragen om het ritueel op hun plek uit te mogen voeren. Dus dat deden we gezamenlijk met de warme melk. En we hebben er zelf ook lekker wat van gedronken want zo raak je verbonden met de landgeesten en het was gewoon lekker om iets warms te drinken. Het was –6 buiten!
Het offer voor Brighid
Toen iedereen weer terug in de cirkel was heb ik met berkentakken het vuur in het midden van de cirkel omgedoopt tot een Brighidsvuur. Zij is de godin van Imbolc; de zonnegodin, de Vvuurgodin. Hiervoor wilden we eigenlijk zowel rozemarijn (zonnekruid) als berkentakken (reinheid, omdat de berk wit is) gebruiken, maar Ingrid had de rozemarijntakken bij zich en zij was terug naar huis gegaan. Dus werd het enkel een reinheidsvuur, om schoon het nieuwe jaar in te gaan.
Ik brak wat takjes af van de grote takken in het vuur, deze stak ik aan aan het vuur en liet ze smeulen en roken. Met de rook zegende ik Elani, opdat ze gezuiverd het nieuwe jaar in kon gaan. Daarna nam zij de takjes over en zuiverde de volgende gast. Ik kon daarna mijn ‘oude huid’ offeren aan het Brighidsvuur (iets van het oude jaar dat je af wilt leggen/achter je wilt laten, net als een slang zijn huid aflegt en opnieuw begint). En zo iedereen die de smudgetakjes had doorgegeven, want we hadden vooraf al aangegeven dat iedereen een offer voor het vuur moest meenemen. Het was heel leuk om te zien hoe divers deze offers waren. Sommigen hadden een klein briefje mee, anderen een kaars en weer anderen een heel Kerststuk!
Iedereen nam zijn moment om te zien hoe gretig het Brighidsvuur alle offers verteerde.
Daarna was het tijd om muziek te maken, te zingen en te dansen rond het vuur, en het daarmee verder op te wakkeren en alles tot aan de laatste kruimel te laten verteren. We zongen en dansten rond het vuur. Iedereen had instrumenten mee, zong het lied mee en na een paar minuten dansen hebben we uitzinnig geschreeuwd en gestampt om de slang wakker te maken. “Wakker worden!! Wij willen warmte, zon! Wakker worden!!” Dat was erg leuk om te doen! De slang heeft ons echt wel gehoord.
De afsluiting
We hebben nadat we allemaal weer wat op adem waren gekomen Brighid bedankt, de elementen bedankt en de cirkel weer opgeheven. Daarna konden we lekker gaan aarden door te eten en drinken en na te praten. Iedereen had lekkere dingen meegenomen. Veel pannenkoeken (zonneschijven), broodjes en een heel lekkere driekleurige taart, cheesecake, soep en warme mede (honingwijn) die op het nog nasmeulende vuurtje werd opgewarmd! Al met al waren er nog 15 mensen gekomen. Geen 50 zoals vooraf aangemeld, maar we hadden met deze weersomstandigheden op niet meer dan 10 man gerekend. Het was een leuk groepje met bekenden en onbekenden.
Rond 17:30uur ging iedereen richting huis. De zon ging snel onder en daarmee daalde de temperatuur ook snel. Met –10 hebben we de boel opgeruimd maar nóg zag alles er mooi uit in het haast-volle-maanlicht. Thuisgekomen stonden er veel afzeggingen op de mail en ook al heel veel aanmeldingen voor midzomer. Want dat er nog een open jaarfeest gaat komen is zeker!
