Ik was altijd die stille in de klas, dat meisje dat niet helemáál het buitenbeentje was, maar er ook niet bij hoorde. Dat hoefde voor mij ook niet, ik ging mijn eigen gang wel. Ik was een typische dromer, keek liever naar buiten en verzon mijn eigen wereld. Dan droomde ik dat ik buiten was, dat ik in de bossen woonde en allemaal avonturen beleefde. Mijn droomwereld leek soms echter dan de saaie gewone wereld. Totdat me op het hart werd gedrukt dat het toch écht belangrijk was om op school op te letten… Voor later!
De alto van de school
Als tiener herontdekte ik de spiritualiteit. Het was er altijd al geweest, maar dat had ik voor normaal aangezien. In mijn tienertijd begon ik erover te lezen en leerde toen dat het niet altijd gewoon was om spirituele gaven te hebben. Ik begon een eigen stijl te ontwikkelen en dat leverde me wederom bijnamen op als Alto en Rare, helemáál toen klasgenoten ontdekten dat ik boeken las over aura’s lezen en handlijnkunde! Ok, ik moet toegeven dat versleten ribbroeken met legerkisten en slobbershirts behoorlijk alto was.
“Jij bent gewoon een heks!” zei iemand
Toen ik op mijn 18e hekserij ontdekte (haast 20 jaar geleden!) veranderde alles! Waar ik eerst nog steeds behoorlijk verlegen en teruggetrokken was, liever geen contact maakte met veel mensen en maar één of twee vrienden had, nam mijn leven vrij direct een hele ommezwaai toen ik heks werd genoemd en er mijn eerste boek over las. Bij het lezen van dat eerste boek over hekserij (Heksen Bestaan, van Melkor. Een verschrikkelijk boek dat ik niemand aanraad!) herkende ik de heks in mezelf. Ik wist het zeker: dit was wie ik altijd al was, ik was een heks!
Van stil naar zelfverzekerd
Die zekerheid drong tot in alles door. Ik durfde ineens voor mezelf op te komen, ik durfde mijn nieuwe IK te verdedigen, ik durfde voor de hekserij te gaan staan en durfde vrij direct te zeggen dat ik een heks ben. Wie dat lacherig afdeed als onzin draaide ik gewoon de rug toe, dit was mijn keuze en daar had die ander niets over te zeggen! Tegelijk met het ontdekken van hekserij, leerde ik anderen kennen die zich daarin interesseerden. Zo kreeg ik er een grote vriendengroep bij. Offline en later ook online. Ik begon erover te schrijven op een eigen website, en ontdekte zo een andere oude liefde: schrijven. Toen wist ik al dat ik er later boeken over zou gaan schrijven!
Een hele verandering!
Toch bijzonder hoe het leven zo’n drastische ommezwaai kan maken. Maar ook toen had ik niet gedacht dat ik later cursussen zou gaan geven, dat ik van alles zou gaan organiseren voor grote groepen en dat ik lezingen zou durven geven. Tijdens readings werd me een paar keer gezegd dat ik later lerares zou worden en velen hekserij zou leren. Maar ik was 23 en was er nog maar een paar jaar mee bezig, wie zou van zo’n jonge heks willen leren? Het was weer mijn onzekerheid die opspeelde, zoals dat nu af en toe nog steeds gebeurt. Gewoon omdat het al zo lang bij mij is. En ja, nog steeds vind ik dat best eng en moet ik een paar keer slikken voordat ik dat podium pak, maar ik doe het wel! Omdat ik mijn ervaring wil delen, omdat ik mensen graag mee wil laten delen in mijn kennis, ze kennis wil laten maken met anderen, en wil laten voelen dat ze niet alleen staan.
Het is een andere tijd, nu
Ik weet nog hoe lastig ik het in het begin vond om informatie over hekserij te vinden! Vele deuren bleven gesloten en dat was nog in een tijdperk waarin er nog niet zoveel boeken over waren geschreven. Toen hadden nog maar weinig mensen internet, dus het was écht een andere tijd. Maar toch… Zo veel heksen hebben nog steeds het gevoel dat ze alleen zijn en dat er niemand anders ‘zo raar is als zij’. Maar dat is niet zo! Kijk alleen maar naar de hoeveelheid heksen op Facebook en Instagram! Internet heeft de paganistische en heksenwereld heel veel openheid gegeven. En ik hoop met al mijn activiteiten en mijn eigen openheid daar nog meer openheid en vooral verbinding in te creëren.
