Zelfvertrouwen, of een gebrek daaraan, is iets waarvan ik denk dat veel mensen er problemen mee hebben. Het is zo gemakkelijk om jezelf met een ander te vergelijken en daarmee vooral al het goede van de ander te zien. Jezelf met diezelfde roze bril kunnen bekijken is een vaardigheid die maar weinigen bezitten. Het is zo gemakkelijk om hard te zijn voor jezelf, geen fouten te dulden en jezelf de grond in te praten als je niet aan je eigen verwachtingen voldoet.
Het verkeerde zelfbeeld
Jarenlang heb ik daarmee geworsteld. Als ik mezelf moet beschrijven popt gelijk het oude beeld op van een grijs muisje-meisje dat liever niet opvalt en niets zegt, dat stil in een eigen hoekje zit. Dat hoekje is veilig en vertrouwd. Maar dat meisje ben ik al lang niet meer! Ik heb geleerd om me uit te spreken, mijn eigen pad te banen, er te zijn. Erg gemakkelijk was dat niet en soms heb ik er nog steeds moeite mee. Ben ík echt de vrouw die ik nu ben?! Doe ik dit echt allemaal?!
Het beeld dat anderen hebben
Laatst zei iemand tegen mij: maar bij jou gaat alles zo gemakkelijk, jij bent extravert en durft voor jezelf op te komen. “Je moest eens weten”, mompelde ik terug. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Ik moest van ver komen en ben niet altijd de Lunadea geweest die jullie nu zien. Ik heb er ongeveer 30 jaar over gedaan om tot dat inzicht te komen. Het is een kwestie van achter willen laten, focus en doel hebben, blijven staan, opkrabbelen, leren van de tegenslagen en vertrouwen in waar ik naartoe wil, dan volgt het vertrouwen vanzelf. En daar vertrouw ik op!
Dit ben ik echt!