Al van oudsher gaan er verhalen en geruchten dat de maan veel invloed heeft op de mens, en dan met name op onze gedragingen. Zo zou er rond volle maan meer geweld, meer zelfmoorden, meer ongelukken en meer agressie plaatsvinden. De invloed van de maan en haar gedrag wordt ‘het maaneffect’ of ‘het Transylvania effect’ genoemd. Dat de volle maan mentale stoornissen en vreemd gedrag veroorzaakt, geloofde men al in middeleeuws Europa. Zelfs het Engelstalige woord ‘lunacy’ (krankzinnigheid, waanzin, zotternij, maanziekte), synoniem aan het Engelstalige ‘insanity’, stamt af van het Latijnse woord voor maan, ‘luna’, dat weer is afgeleid van de Romeinse godin van de maan.
Het effect van het maanritme
Het effect van het maanritme op mensen is veelvoudig gedocumenteerd. Toch vraag ik me, met betrekking tot mezelf, wel eens af hoeveel effect de maan op mij heeft. Immers voel ik mij zeer verbonden met dit hemellichaam. Zou ze daardoor extra effect hebben of juist minder?
De kracht van de maan heeft invloed op water. Je lichaam bestaat voor 70% uit water en is zodoende steeds aan de kracht van de maan onderhevig. Ze trekt en duwt het water naar zich toe en van zich af. Net zoals bij eb en vloed. Hoe meer maan je ziet, hoe meer invloed dit op je zou moeten hebben, maar is dat ook zo? De maan behoudt immers altijd zijn vorm, wat wij zien is slechts weerkaatst zonlicht.
Mijn proefondervindelijke maanonderzoek
Een aantal manen lang heb ik mezelf opengesteld voor het maanlicht. Slaap ik slechter? Ben ik kribbiger? Hoe voel ik mij? Ik heb het allemaal bijgehouden en de resultaten zijn verbluffend. De slechte nachten zijn allemaal rond volle maan, die ene donderbui ook. Die kribbige bui had ik vlak voor volle maan en zelfs de katten en mijn dochtertje waren onrustig rond volle maan. Of zou dat enkel een reactie zijn geweest op mijn onrust?
