Vroeger als kind zag ik elfen en kabouters en allerlei natuurwezens in mijn kamer. Vaak heb ik daar uren van wakker gelegen omdat ik allerlei kobolden langs mijn slaapkamerraam zag lopen. Elfen was ik minder bang voor. Ik had immers samen met mijn tweelingzus een klein elfje met een rood jurkje dat ons vriendinnetje was. Mijn moeder weet haar naam nog steeds maar zelf zijn we deze alweer vergeten.
De fantasie van kinderen
Kinderen hebben vaak zo’n vriendje of vriendinnetje bij hen. Zij zijn immers veel ontvankelijker en opener voor deze natuurwezens. Pas later, wanneer verhalen hen vertellen dat dergelijke wezens verzinsels zijn en dat ze niet bestaan, wordt het zien van deze natuurwezens op de achtergrond gedrukt. Dat is erg jammer! En de overleveringen gaan zelfs dat elke keer als een kind zegt dat een elf niet bestaat, er een sterft.
Sinds kort word ik me steeds meer bewust van de natuurwezens. Het lijkt alsof ze me roepen en kenbaar maken dat zij er ook nog zijn. Ik zie gezichten in bomen die me nakijken als ik voorbijloop. Soms zijn er ineens schitteringen in struiken, of lijken bloemen veel meer kleur te geven. ‘s Avonds zie ik de lichtbollen die bij de deva’s horen en soms lijkt het alsof ik in mijn ooghoek iets zie gluren.
Is dit nieuw of was het er al?
Echt zien doe ik ze niet, ik voel ze. Wanneer ik ergens in de natuur loop en ik een tintelend gevoel op mijn huid krijg, is dit voor mij een teken dat er aanwezigheid van natuurwezens is. Vaak als ik dan stil blijf staan of ga zitten voel ik de aanwezigheid groeien en dichterbij komen. Maar zodra er maar één geluid is dat niet uit de natuur komt is het weer weg. Zo voelen deva’s zacht aan, elfen vrolijk, en aardwezens wat ruwer en onbeholpener. Waterwezens zijn glinsteringen op het water en luchtwezens de zwarte puntjes die je op een mooie zomerdag door de lucht ziet dwarrelen. Nadat ik merkte dat dit steeds meer een onderdeel van mijn beleving werd ben ik er over na gaan denken. “Is dit iets nieuws of is het er altijd al geweest?” was de vraag die ik mezelf stelde. Hoe ik het ook wendde of keerde, het kwam er steeds op neer dat het er al die tijd al is geweest en nu weer terugkomt.
Voor mij voegt dit volkje een extra dimensie toe aan de energie die ik ervaar. Zij zijn de brengers van de energie en kracht die het leven brengt. Zij zijn de schakel tussen de goddelijke energie en het aardse leven en zetten deze energie om in natuur. Zonder dit ijverige volkje zou er geen natuur bestaan. Ik laat daarom ook merken dat ik hen accepteer en waardeer door soms wat melk en honing te offeren. Als wederdienst geven zij mij de kruiden die ik nodig heb. Op die manier ontstaat er een wisselwerking van eerbied en respect.
Wat zijn natuurwezens?
Natuurwezens zijn wezens die leven in de natuur; op, in of boven de aarde. Vaak leven ze op begroeide plekken met een bepaalde trillingsniveau. Dat kan te maken hebben met de beplanting, een waterader, de bodem, de kosmos, of een bepaald menselijk handelen, alhoewel afwezigheid van mensen vaak een pre is voor hen. Een voorbeeld is Chalice Garden in Glastonbury. Daar tref je vrijwel geen natuurwezens op horizontaal vlak aan, wel erboven en eronder.
Natuurwezens zijn er in alle soorten en maten. Vaak worden ze geordend naar de elementen, zoals:
- Aardewezens: kabouter, trol;
- Waterwezens: neptunus, zeemeermin;
- Luchtwezens: sylfen, deva’s, elfen;
- Vuurwezens: vuursalamander.
- En tussenwezens zoals de groene man.
Onstoffelijke wezens
Natuurwezens zijn niet stoffelijk. Je ziet ze doordat je op eenzelfde trillingsniveau staat als hen. Sta je op een ander trillingsniveau, dan kun je ze niet waarnemen, enkel misschien voelen. Veel mensen ervaren een gevoel van aanwezigheid, schimmen net buiten je ooghoeken die je wel ziet, maar niet meer als je er direct naar kijkt.
Contact met natuurwezens
Om in contact te komen met natuurwezens zul je ze allereerst moeten erkennen. In vroeger tijden was het heel normaal dat men rekening hield met natuurwezens. Wanneer men ergens nieuw kwam, vroeg men de natuurwezens eerst om toestemming om het land te betreden; wanneer er een huis werd gebouwd werd er een offer gebracht aan de natuurwezens van de plek, etc. Tegenwoordig worden de natuurwezens niet meer erkend. Ze zijn verbannen naar de wereld van sprookjes en legenden. Toch zijn ze er nog steeds. Contact begint dus met erkenning.
Verder is het belangrijk om in dezelfde energie te komen staan. Natuurwezens leven op een bepaald trillingsniveau. Door middel van meditatie en afstemming kun je in hetzelfde trillingsniveau komen en kun je ze waarnemen. Wees niet bang wanneer je ze waarneemt. Open je hart voor hen en accepteer dat hun wereld bestaat en dat zij er zijn. Zie wat zij doen voor de wereld, zie wat jij voor hen kunt doen en nodig hen uit om samen te werken. Je zult misschien niet direct acceptatie van hen krijgen. Je zult je allereerst moeten voorstellen, hen moeten accepteren en vaker contact met hen moeten leggen voordat zij jou accepteren.
Benader de natuurwezens met een open en eerlijk hart. Wees oprecht. Neem geschenken voor hen mee, net zoals je ook doet als je bij iemand op bezoek gaat. Kristallen en andere glimmende voorwerpen en zoetigheid zoals melk met honing en mede worden vaak dankbaar aanvaard. Neem in ieder geval géén ijzer voor hen mee, dat komt in alle legenden over natuurwezens terug.
