Heksen zijn anders, dat is me ondertussen wel duidelijk geworden. Wie ik ook spreek over zijn of haar heks-zijn, steevast is het antwoord dat ze zich al hun hele leven anders voelen in vergelijking met de doorsnee medemens. Waarom? Omdat heksen gaven hebben, dromen, toekomstbeelden, aanvoelen, meevoelen invoelen, openstaan, weten, omdat ze hart hebben voor medemens en natuur, ze eenheid en balans voelen in alles en in zichzelf.
“Maar dat voel ik ook, alleen ik noem mezelf geen heks.” wordt er wel eens gezegd als ik hekserij probeer uit te leggen aan niet-heksen. Hekserij zit in je, maar het woord en de betekenis die je geeft aan het anders zijn en voelen is een keuze. Het is altijd een persoonlijke en bewuste keuze om jezelf een heks, pagan of wat dan ook te noemen. Of niet.
Er zijn velen die anders zijn maar er geen naam aan geven, die gewoon zichzelf zijn en alle andersheden hebben geaccepteerd als een deel van zichzelf. Mijn keuze is om open te zijn in wie ik ben, een keuze om mij heks te noemen en andere heksen te begeleiden op hun pad. Want ook al is het heksenpad een individueel pad en voor iedereen anders, soms is het fijn om te ontdekken dat je niet de enige bent die anders is, om samen op te lopen en te leren van elkaar.
