In de tijd van onze voorouders werden seizoenveranderingen uitgebreid gevierd. Zij waren nog voor het overgrote deel rechtstreeks afhankelijk van de opbrengsten van het land. Omdat zij zo dicht bij en in de natuur leefden, was het ook niet meer dan normaal om het veranderen der seizoenen te vieren, om erbij stil te staan en zich te verwonderen over het mysterie.
De kleuren van de seizoenen
De meeste moderne mensen hebben het contact met de natuur grotendeels verloren. Niemand kan echter om het onwaarschijnlijk mooie en dramatische schouwspel heen dat het wisselen der seizoenen hem biedt, toen en nu nog steeds. In de lente kleurt het van de krokussen die hun kopjes boven de aarde steken, terwijl de rest van de wereld nog kleurloos lijkt na de winter. In de zomer staat alles vol in blad en is het overal groen om je heen. In de herfst kleuren de bomen geel, oranje, rood en bruin en in de winter gaat de natuur in ruste.
Verbinding met de natuur
Tegenwoordig verbinden heksen zich opnieuw met de natuur en grijpen daarmee terug op oude tradities. De feestelijkheden beginnen al op de vooravond van de eigenlijke feestdag, de sabbats. Zo wordt samhain gevierd op 31 oktober, omdat het eigenlijke feest op 1 november is.
Voor heksen zijn de feesten zowel vieringen als een manier om te communiceren met de krachten van de natuur en van de Oude Goden. Het zal niemand verbazen dat veel van de vieringen samenvallen met feestdagen van de christelijke kalender. Aangezien deze agrarische feesten heel diep in de volksgeest verankerd zaten, is de kerk er nooit volledig in geslaagd ze te verbannen.
De enige optie die restte was ze te integreren binnen het christelijke kader. Voor heksen kunnen de natuurmysteriën niet simpelweg gereduceerd worden tot geschreven dogma’s of leerstellingen. Hekserij is en blijft een mysteriereligie die veeleer een intuïtieve interpretatie vergt.
